Yellowstone (dag 1)

Datum: Dag 11, 8 september 2010

Staat : Wyoming

Weer : zon/regen/zon

Yellowstone, Wyoming

Vandaag is het dan zover, we gaan naar Yellowstone National Park, het eerste nationale park van Amerika.

We verlaten Powell, waar we 3 nachten overnacht hebben en gaan op weg naar Yellowstone. Hiervoor moeten we weer door Cody en als we Cody uit zijn, krijgen we na verloop van tijd de Buffalo Bill Dam, een grote dam in de rivier de Shoshone. We kijken een tijdje rond en het is heel indrukwekkend. Wat een diepte en wat knap dat men hier honderd jaar geleden deze dam gebouwd heeft om het land te kunnen irrigeren.

Dan gaan we door naar Yellowstone. De weg ernaar toe is al prachtig. Dan komt het bord met 'Yellowstone National Park'. Grappig om te zien dat heel veel mensen hier een foto maken.

We rijden het park in en het weer is nog steeds mooi. Yellowstone is een park van 9000 km2, dus je hebt wel even tijd nodig om dit te bekijken. Er zijn slechts enkele wegen door het park en eigenlijk maak je een 8. Vandaag hebben we het bovenste randje van de 8 gereden, morgen

doen we de onderste helft. In de loop van de middag begon het te regenen, eerst af en toe, later gedurende een half uur best flink. Gelukkig klaarde het in de loop van de middag weer op en toen we bij Mammoth Springs kwamen was het gelukkig weer mooi. Het is hier een groot vulkanisch gebied en overal zie je poelen waar stoom uit komt en waar het water borrelt. Het stinkt ook behoorlijk, niet echt zwavel, maar niet lekker.

We hebben natuurlijk weer chipmunks gezien, raven, haviken, ganzen, buffalo's, herten en aan het einde van de dag zagen we een enorme eland en nog iets later een coyote.

Vanmorgen vroeg was bij het Hotel vlak bij Mammoth springs een beer gesignaleerd op iemands veranda: goedemorgen!!

Het park beschrijven is heel moeilijk, het is echt zoooo mooi, dus oordeel zelf (zie de foto's).

Denk niet dat je sneeuw ziet, dat is een kalksteen. Van een afstand ziet alles er dor en dood uit, maar toch zie je dat er nog van alles bloeit.

Musea in Cody

Datum: Dag 10, 7 september 2010

Staat : Wyoming

Weer : mooi

Musea in Cody

Vandaag gaan we het Buffalo Bill Historisch Centrum bezoeken. Eigenlijk zijn dit 5 musea in één gebouw.

Er is een afdeling over de natuur in Yellowstone met veel opgezette dieren, een afdeling over Buffalo Bill en het Amerikaanse westen, een afdeling over Indianen, een afdeling met schilderijen die allemaal het westen van Amerika betreffen en tenslotte nog een wapenafdeling met natuurlijk allerlei verschillende soorten, pistolen, revolvers en geweren.

We hebben hier bijna de hele dag doorgebracht, zo'n mooi museum en vooral de afdeling over de Indianen is natuurlijk iets wat me heel erg aanspreekt. Indianen hebben nu éénmaal mijn interesse. Het is zo knap hoe die mensen alles van de natuur gebruikten, maar ook niet meer dan nodig was. Als je de kleding en moccasins ziet: allemaal met de hand vervaardigd en met ontelbaar veel kleine kraaltjes, niet te geloven. Naalden werden gemaakt van de stekels van een stekelvarken.

Ook de afdeling over Buffalo Bill was de moeite waard. De stad Cody is naar hem vernoemd (zijn echte naam is William F. Cody).

Wij denken bij het westen misschien vooral aan westerns, maar het leven is hier zeker niet makkelijk geweest.

De kunstafdeling doen we snel aan, maar blijven daar niet al te lang, hoewel er hele mooie schilderijen hangen van Yellowstone en wilde dieren.

Tenslotte gaan we nog naar de wapenafdeling, ook heel mooi, maar we hebben van de week al een gunmuseum bezocht, dus we gaan naar buiten waar de hele dag al de zon schijnt.

We rijden naar de 'Old Trail Town' (een paar blokken verderop). Dit is een buitenmuseum, maar eigenlijk het begin van de stad Cody. Een aantal mensen die belangrijk zijn geweest voor het westen of voor Cody ligt hier begraven.

Inmiddels is het bijna 6 uur en onze magen beginnen te knorren. We kunnen nog lekker buiten eten want de temperatuur is nog steeds goed.

Daarna terug naar het hotel om nog lekker even Major League Baseball te kijken

Laborday in Meeteetse, Wyoming

Datum: Dag 9, 6 september 2010

Staat : Wyoming

Weer : mooi, fris

Laborday in Meeteetse

Het weerbericht voor vandaag was slecht, zwaar bewolkt en regen. We hadden dus gepland om vandaag naar een aantal musea in Cody te gaan.

Ook hadden we geïnformeerd of er nog een rodeo werd gehouden in de buurt, maar gisteren werd ons verteld dat die in juli en augustus zijn en niet meer in september.

Toen we in het hotel nog wat folders zaten door te lezen, zag René dat er op laborday een rodeo in Meeteetse zou worden gehouden.

Meeteetse ligt hier ongeveer een uur rijden vandaan en als je in het wilde westen bent, wil je toch ook een rodeo meemaken. Afhankelijk van het weer besluiten we dus dat de musea een dag moeten wachten.

Het bleek vanmorgen mooi weer te zijn, weinig bewolking en droog. Wel fris, een graad of 15, maar daar kun je je op kleden. We gaan dus op weg naar Meeteetse.

Daar aangekomen is er op een terrein bij de brandweerkazerne een spelletjesprogramma aan de gang. Kinderen worden met hun benen aan elkaar vastgemaakt en het koppel moet zo snel mogelijk proberen de eindstreep te halen. Doodsimpel maar een hoop lol. Dit herhaalt zich een aantal keer: kinderen, oudere kinderen, volwassenen.

Dan is het tijd voor slipperkicking: je maakt van één schoen je veters los en op een teken van de leiding probeer je je schoen zover mogelijk weg te schoppen

Hierna is dit programma afgelopen en om half 1 begint het chuckwagonracen op een terrein buiten het dorp.

We besluiten even koffie te drinken in de candyshop van Meeteetse en komen daar een stel Nederlanders tegen die bij vrienden logeren. Zij weten te vertellen dat de eigenaar van deze winkel familie is van Kellog's (van de cornflakes) en naar België is geweest om te leren hoe hij bonbons moet maken. Die zien er heerlijk uit, maar ik weet me te beheersen!!!!!

We rijden naar het rodeoterrein en nemen plaats op de tribune. Achter de tribune worden de auto's geparkeerd en veel mensen hebben stoelen meegenomen en zetten deze in de laadbak van hun truck en bekijken vandaar uit de races.

We beginnen dus met de chuckwagonrace. Kleine (huif)karretjes met pony's ervoor moeten om tonnen heen rijden en een parcours afleggen.

Hierna begint het officële programma pas echt, maar niet voordat er gezamenlijk hardop een gebed wordt uitgesproken en het volkslied wordt gezonden.

Hierna is het bareback riding aan de beurt: men moet proberen zo lang mogelijk op een ongezadeld paard te blijven zitten. Die paarden proberen echt om hun berijder af te gooien, dus dit zal niet makkelijk zijn.

Dan krijgen we het calf roping: mannen te paard moeten met hun lasso proberen een kalf te vangen. Als je dat gelukt is, moet de berijder snel van zijn paard af en met een touw de poten van het kalf samenbinden, zodat deze niet meer verder kan. Een jury bepaalt of alles volgens de regels gebeurt. De snelste deelnemer wint. Overigens wordt het kalf meteen weer losgemaakt en wordt hij weer in een kraal geleid.

Hierop krijgen we calf scramble: alle kinderen onder de 12 jaar mogen in de arena plaatsnemen. De allerkleinsten wat dichter bij het hek dan de groteren. Dan wordt er een kalf de arena ingestuurd. Het kalf heeft een rozet op zijn achterlijf. Wie het rozet te pakken weet te krijgen is winnaar en mag het rozet houden.

Hierna krijgen we de Ladies breakaway. Eigenlijk hetzelfde als het calf roping, alleen hoeven de dames het kalf niet met de poten vast te binden. Als ze het kalf gevangen hebben, stopt de tijd.

Dan is het tijd voor de ladies barrel race: Er staan 3 grote vaten in de arena en de dames moeten te paard om ieder vat rijden en daarna zo snel mogelijk naar de finish.

Hetzelfde wordt ook gedaan door junioren en daarna nog door hele jonge kinderen. Ik vind het al knap dat ze op zo'n groot paard kunnen blijven zitten.

Nu komt het mixed team roping: twee mannen te paard moeten proberen een kalf te vangen, de één moet zijn lasso om de kop van het kalf zien te krijgen, de ander moet één van de achterpoten vangen met zijn lasso. Het lukt slechts een enkel paar.

Dan is het tijd voor Bull riding, je hoort de stieren al in hun hokken tegen de wanden trappen en één stier klimt bijna uit zijn hok. De berijder gaat op de stier zitten en dan gaat het hek open en komt de stier met berijder de arena in. De kunst is om zo lang mogelijk op de stier te blijven zitten. Sommigen liggen al heel snel op de grond, oftewel: he's kissing the grass a little too soon

Tenslotte krijgen we nog de wild horse race: een wild paard wordt de arena ingestuurd. Daarin zijn al 3 mannen: 2 proberen het paard aan een touw te pakken te krijgen, de derde moet proberen om zijn zadel op het paard te leggen, het zadel vast te maken en dan moet hij proberen zo lang mogelijk in het zadel te blijven. Dit alles met een max. van 4 minuten. Er is op zijn minst één man die een aantal dagen bont en blauw door het leven gaat!

Jullie moeten de lucht van paarden, koeien, hamburgers, hotdogs en popcorn bijna kunnen ruiken

Je reserveert een stoel voor $ 2 p.p. en je naam wordt op je stoel geplakt, waarop je nog een poosje kunt rondneuzen in de winkelstraat. Om 6 uur begint het toneelstuk: eerst een hele uitleg dat het geld van de reservering van de stoelen allemaal naar goede doelen gaat, dat is mooi.

Daarna komen de toneelpelers uit het hotel, voorop 2 mannen met de vlag van Amerika en de vlag van de staat Wyoming en natuurlijk beginnen we met het volkslied.

Er wordt een toneelstuk opgevoerd dat speelt in 1890 en natuurlijk zijn er 'good guys en bad guys' een sheriff, een hoertje en drank.

Het wordt allemaal heel komisch gebracht en uiteindelijk is er een hoop schieten, maar het loopt allemaal nog goed af. Het was grappig om een keer mee te maken.

Dan vinden we de dag lang genoeg geweest (we zijn rozig van een dag in de zon en de wind) en rijden terug naar Powell waar we weer overnachten. Onderweg wil René nog even langs de Corbett dam. We rijden een zijweg in van de snelweg en rijden op een zandpad langs boerderijen. We komen bij de dam (lees: dammetje) maar van hier is in 1908 veelland geïrrigeerd. Dan verder naar Powell, terwijl de zon achter de bergen zakt.

Voor ons was Laborday een superdag!!!

Cody

Datum: Dag 8, 5 september 2010

Staat : Wyoming

Weer : mooi, boven op de berg koud

Van Buffalo naar Cody, Bighorn National Forest

Allereerst willen we even reageren op jullie reacties. We vinden het zo leuk om 's morgens de reacties te lezen van thuis. Nogmaals (ik hoop niet dat ik nu mensen teleurstel), deze reisverslagen schrijven we eigenlijk voor onszelf, maar met internet is het handig om anderen te laten mee genieten en als je dan reacties krijgt, is dat helemaal leuk.

Goed, we hebben geslapen in Buffalo en gaan vandaag door naar Cody (althans we slapen even buiten Cody). Ik heb van een collega gehoord dat Cody een leuke plaats is met een aantal musea waar je best een paar dagen kunt zoet brengen. Voordat we uit Buffalo vertrekken checken we bij de balie of er dingen zijn in Buffalo WY die we echt moeten zien.

Dat is het Occidental Hotel (http://www.occidentalwyoming.com/).

Ook al logeer je er niet, de mensen stellen het erg op prijs als je een kijkje komt nemen.

Dit hotel is van 1880 en is helemaal gerestaureerd. We mogen een kijkje nemen in het restaurant, de saloon, de salon, het toilet, er zijn 3 slaapkamers die je kunt bekijken, een quiltroom, een bibliotheek een kapperszaak. Alles in de stijl gebleven zoals het in 1880 was.

Men heeft er 13 jaar over gedaan om het helemaal te restaureren. We moesten een visitekaartje meenemen en onze vrienden vertellen over dit hotel. Bij deze

Toen richting Cody. Je kunt de Interstate 90 (de snelweg) nemen of de scenic driveway 16a (toeristische route).

Wij willen de 16A nemen, maar de receptioniste adviseert ons de Interstate 90 te nemen tot Ranchester en dan de scenic 14 door het Bighorn National Forest. We besluiten haar advies te volgen en gaan op pad.

Eerst een stuk snelweg (nou ja, hier en daar een auto voor je, niet te vergelijken met de A4 of A9 bij ons) en bij Ranchester gaan de 14 op. Je rijdt meteen de bossen in en het is weer prachtig. Bij het visitors centre bekijken we een film over deze bossen. Je kunt hier zoveel informatie krijgen als je maar wilt. Boven de bomen zie je de haviken vliegen. Boven in de bergen is het koud. Er zijn veel uitkijkpunten en het uitzicht is prachtig.

Dan gaat het opeens weer heel stijl naar beneden en rijden we door een woestijnachtige vlakte. Na ongeveer een half uur komen we weer in de 'bewoonde' wereld en hier is het agrarisch. Boerderijen en mais, zonnebloemen.

Aan het eind van de middag gaan we nog even naar Cody. René had gelezen dat er om 6 uur 's avonds een 'gunfight' zou zijn in Cody bij Hotel Irma !! Jammer genoeg is dat niet op zondag, dus morgen nog maar eens proberen. Wel gaan we nog even naar een gunmuseum.

Inmiddels is de temperatuur hier flink gekelderd en is het heel hard gaan waaien.

Morgen gaan we Cody verder bekijken.

Van Custer naar Buffalo via Devils Tower

Datum: Dag 7, 4 september 2010

Staat : Wyoming

Weer : warm, rond de 30 C.

Van Custer naar Buffalo via Devils tower

Toen we vanmorgen buiten kwamen voelden we het al, dit wordt een warme dag. We verlaten Custer via het Black Hill National Forest en na verloop van tijd komen we weer op de open vlaktes uit.

We rijden op de 16 naar het noorden richting Devils Tower. We rijden weer door prairie-achtig gebied met hier en daar ja-knikkers in het veld. De plaatsjes die we passeren zien eruit alsof er electriciteitscentrales zijn en petrochemie.

Een beetje rommelige indruk maakt het allemaal, veel oude auto's, waarvan je het idee hebt dat ze al 25 jaar op dezelfde plek staan weg te roesten.

Hier en daar ook autobegraafplaatsen, daar zou je nog een leuke oude truck weg kunnen halen, maar dan moet je wel de tijd hebben om hem helemaal op te knappen.

Na Moorcroft krijgen we het bordje Devils Tower. De omgeving wordt wat groener en opeens zijn er weer rode heuvels. Dan zien we van een afstand de tower al liggen.

Als we dichterbij komen zien we dat er een 'trading post'is, maar wat is het hier druk.

Dan blijkt dat er een roadshow is van oude auto's, dit weekend is laborday weekend, maandag is iedereen vrij dus veel mensen trekken erop uit voor een lang weekend.

We lopen even rond en wanen ons in de film 'Grease'.

l

Dan rijden we het Nationale Park Devils Tower in. Er is weer een visitors centre waar we even rondneuzen en dan gaan we de wandelroute rond de Tower doen. We zijn blij dat we dit gedaan hebben want het was zeer de moeite waard en wat een natuur weer.

Opeens horen we een geluid wat we niet kennen en kijken omhoog in de boom: twee spechten zitten om het hardst tegen de boom te pikken.

Ook schieten af en toe de chipmunks weer voor je voeten weg, het is grappig hoe ver die kleine beestjes kunnen springen.

Naast het wandelpad staan hier en daar banken die iets achterover leunen, zodat je goed naar de Tower kunt kijken.

Omdat het pad nogal klimt, nemen we lekker de tijd om af en toe even te zitten en te kijken (en om op adem te komen: vanwege de hoogte (ong. 1500 m. moeten we af en toe even naar adem happen).

Als we de route afgelegd hebben, gaan we richting Buffalo waar we vanavond zullen slapen. Morgen reizen we dan door naar Cody (althans in de buurt van) en denken daar 2 dagen te zullen doorbrengen.

Dan door naar Yellowstone en hoelang we daar blijven weten we niet. Het schijnt zo enorm mooi te zijn en je toegangskaart geeft je een aantal dagen toegang tot het park, dus we zullen onze tijd ervan nemen.

Groetjes, ReMa

Crazy Horse en Mount Rushmore

Datum: Dag 6, 3 september 2010

Staat : South Dakota

Weer : mooi weer, warm

Crazy Horse, Mount Rushmore en Custer State Park

Vannacht is het hier best koud geweest. Toen we de gordijnen open deden vanmorgen hadden alle auto's een witte laag en we hoorden in de loop van de dag dat het tegen het vriespunt heeft gezeten. Een beetje koude start dus, maar wat werd het een mooie dag. Strakblauwe lucht en lekker warm.

We beginnen met het Crazy Horse Monument, dat hier 4 mijl vandaan ligt. Crazy Horse is een monument dat wordt uitgehakt in het graniet van de Black Hills ter ere van de 19^e eeuwse Dakota leider Crazy Horse. Het monument is nog lang niet af en het zal nog tientallen jaren duren voordat dit het geval is. Dit project wordt niet gesubsidieerd, dus men is afhankelijk van giften.

In het museum zien we een film over hoe de maker ooit begonnen is. De eerste jaren in zijn eentje. Eerst is hij begonnen met het aanleggen van trappen en daarna kon hij gereedschap de berg op brengen. Soms moest hij negen keer per dag naar boven en beneden, niet te geloven.

Na de film gaan we het museum in en hebben daar 3 uur zoet gebracht. Heel veel informatie, kleding, tassen, sieraden, gereedschappen etc. Heel, heel erg interessant. Buiten in het zonnetje een broodje gegeten en toen weer het museum in.

Daarna gaan we op weg naar Mount Rushmore, je weet wel, die berg met de hoofden van 4 presidenten (Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln).

Dit is een Nationaal Park en het is heel mooi aangelegd. In dit soort parken is altijd een visitors centrum, waar je eerst een introductiefilm kunt bekijken. Daarna gaan we naar buiten en gaan een poosje in het amfitheater zitten kijken. Lekker in het zonnetje in een mooie omgeving, helemaal goed.

Er is nog een kleine wandelroute aangelegd waarbij je aan de voet van de berg komt te staan onder de hoofden van de presidenten. En overal ruimte om te zitten en foto's te maken. Heel mooi.

Omdat iedereen natuurlijk op dezelfde punten foto's maakt, bieden we af en toe aan of mensen soms samen op de foto willen. Zij bieden dan vanzelf aan om dat ook voor jou te doen en je staat zo weer een tijd met mensen te praten.

Na Mount Rushmore, het is inmiddels 4 uur geworden, nemen we door Custer State Park de weg naar huis. Dit keer zien we al heel snel een kudde buffalo's, een groep wilde kalkoenen, ezels, antilopes en aan het eind van het park treffen we weer een kudde buffalo's die net de weg oversteken. Het zijn echt enorme beesten.

We hebben weer een heerlijke dag gehad en gaan zo kijken waar we morgen naar toe gaan.

We denken dat we nu westwaards gaan richting Devils Tower in Wyoming.

Fijn weekend allemaal!!

Custer South Dakota

Datum: Dag 5, 2 september 2010

Staat : Nebraska naar South Dakota

Weer : goed, met een koude start

Van Chadron, Nebraska naar Custer, South Dakota

Toen we vanmorgen de gordijnen open deden, zag het er weer mooi uit. Eén keer buiten bleek het behoorlijk koud te zijn. Maar in de loop van de dag zou het toch weer heerlijk weer worden. Nog alle dagen de zonnebril op, dus we hebben geen klagen.

Ons eerste doel vanmorgen was Wounded Knee. Eerst weer een tijdlang door de eindeloze vlaktes, hoewel het is niet constant vlak, het is hier ook behoorlijk heuvelachtig, maar je ziet weilanden met gras, mais of zonnebloemen zover je oog reikt.

Bij Wounded Knee aangekomen rijden we eerst te ver. Zou dat bruine gebouwtje echt het museum zijn en is dit Wounded Knee? Ja natuurlijk, de borden staan er niet voor niets, maar wat een troosteloos iets.

Doordat er een wegomlegging is komen we eerst bij de begraafplaats en het monument voor de Indianen die in 1890 afgeslacht zijn. We lopen wat rond, maar er is eigenlijk niet zoveel te zien. Het monument is omgeven door een hekwerk en buiten het hekwerk liggen Indianen begraven die later overleden zijn. Uit de grafstenen blijkt dat ook nu de mensen - naast hun Engelse naam - nog steeds een Indiaanse naam hebben.

Dan gaan we het museum (eigenlijk mag het die naam niet hebben, het is drastisch aan renovatie toe) binnen. Binnen zit een mijnheer die ongetwijfeld ook een Indiaan is en we rakenaan de praat. We vertellen hem dat we op weg naar Wounded Knee door het plaatsje Pine Ridge waren gekomen en eigenlijk geschrokken waren van de enorme armoe die daar kennelijk heerst. Vrouwen, mannen en kinderen hangen een beetje op straat en je ziet heel veel rommel op straat, iets wat je in Amerika maar weinig tegenkomt. Verveloze huizen of wat ervoor door moet gaan. Veel mensen wonen kennelijk in stacaravans, waarvande ruiten soms gesneuveld zijn en vervangen zijn door houtwerk of plastic. En als je dan voelt hoe koud het hier buiten is met de harde wind die hier waait, terwijl het pas september is en rond 11 uur in de morgen, dan vraag je je af hoe het hier 's winters is.

Volgens de man van het museum ligt de armoevaak aan de mensen zelf. Veel Indianen hebben kennelijk nog steeds een gevoel dat hen groot onrecht is aangedaan (geef ze ongelijk !) maar hij was van mening dat men moet proberen positief te leven en niet moet blijven hangen in een slechte situatie. Tjsa, zit wat in, maar niet iedereen zal in die gelegenheid zijn.

Hierna moeten we weer een eind dezelfde weg terug en krijgen te maken met veel weg-opbrekingen. Veel wegen worden verbeterd, maar het duurt erg lang voordat we weer verder kunnen rijden. Maakt niet uit, we kijken wel naar de koeien en de paarden.

Na verloop van tijd bereiken we het Windcave National Park wat later overgaat in het Custer State Park. We kijken bij het visitors centre van het Windcave Park, maar besluiten geen tour te nemen. Je gaat dan met een lift ondergronds, maar bij de kortste tour moet je sowieso al 150 treden af (en later weer op). Met onze knietjes gaan we dat niet doen en besluiten verder te rijden door het park. We zien al snel buffalo's en herten. Dit park loopt over in het Custer State Park wat we morgen willen gaan bekijken. Maar onze weg naar Custer loopt door dit park, dus we genieten alvast een beetje. Op een open veld zien we opeens heel veel prairiedogs, dit zijn zulke grappige beestjes. Je hoort ze ook voortdurend piepen en dan opeens duiken ze weer in hun holletje.

Dan iets verderop weer een eenzame buffalo die ligt te dutten in het gras of staat te grazen. Ze zien er eigenlijk heel sullig uit, maar er wordt steeds gewaarschuwd om afstand te houden.

Ze zien er log uit, maar kunnen een behoorlijke snelheid in korte tijd ontwikkelen en zijnsnel geïrriteerd. Met de horens die ze op hun kop hebben, wil je toch niet graag dat zo'n groot beest al te dicht bij komt.

Morgen willen we naar Crazy Horse monument en daarna naar Mount Rushmore, wat allebei op de route ligt die we morgen door het Custer State Park willen rijden.

Tot morgen!

Van Cheyenne (WY) naar Chadron (NE)

Datum: Dag 4, 1 september 2010

Staat : Wyoming naar Nebraska

Weer : goed, veel wind

Van Cheyenne (Wyoming) naar Chadron Nebraska

Vandaag is het onze bedoeling om een flink stuk noordelijk te rijden. We willen

Naar Wounded Knee in South Dakota, maar dat is een stevig eindje rijden en in de buurt van Wounded Knee zijn ook niet veel hotels.

We zoeken dus een Best Western in Chadron Nebraska en gaan eerst ontbijten.

Het hotel waar we gisteren logeerden was schoon maar heel oud en we zagen het niet helemaal zitten om daar te ontbijten. We reden dus naar Village Inn en gingen lekker ontbijten (René een lekker Amerikaans ontbijt en ik een groot bord havermout met noten en cranberries), heerlijk.

In Cheyenne is genoeg te doen, dus voordat we gaan rijden gaan we eerst naar een park in de buurt waar een hele grote locomotief staat die uitgerangeerd is.

Dit soort dingen horen altijd bij onze vakanties (never marry a Railroad Man

Het is een mooi park waar je allerlei sportveldjes hebt voor honkbal, basketbal, volleybal e.d.

Daarna gaan we naar het rijtuigenmuseum. Er zijn hier koetsen in allerlei soorten te bewonderen uit de tijd van het Wilde Westen.

Erg leuk. Er was ook veel te zien en te lezen over rodeorijden en bullfighting. Kortom het was de moeite waard.

Buiten het museum stond een grote laars.

Afhankelijk van de staat waarin je bent zie je vaak grote beelden, in de vorm van beschilderde koeien, elanden of - zoals hier in Wyoming - cowboylaarzen.

Nu willen we wel gaan rijden en draaien de Interstate op naar het noorden. De TomTom zegt dat we na 188 km moeten afslaan

Eerst gaat het door het vlakke lang van Wyoming met veel gras, gras, gras, gras en gras. Hier en daar zie je kuddes koeien en balen hooi. Zo af en toe krijg je dan opeens weer heuvels en wat bossen, maar over het algemeen is het allemaal grasland. Opeens zie ik een coyote lopen in een veld....... voor ons toch apart.

Na verloop van tijd passeren we een bord dat we in Nebraska zijn, het landschap verandert vooralsnog weinig.

Na verloop van tijd krijgen we toch meer bergen en meer koeien te zien en opeens........

ho René, even stoppen: BIZONS (met kalfjes).

Onderweg zijn we heel veel goederentreinen tegengekomen: 2 locs voorop en 140 - ja echt waar, ik overdrijf niet - wagons er tussen en dan weer een grote loc. Vol met kolen! Iedere bak heeft 80 ton, dus reken maar uit wat zo'n loc moet trekken.

Morgen gaan we naar Wounded Knee (even googlen als je niet weet wat daar gebeurd is).

In South Dakota is genoeg te doen, dus we vermaken ons daar wel weer.

Het weer was ook vandaag weer warm, maar het waait behoorlijk, wat vooral op die open vlaktes goed voelbaar was.

We vinden het leuk om de reacties vanuit Nederland te lezen, dus blijf maar lekker posten hoor!